بررسی فرسودگی شغلی پرستاران شاغل در یک مرکز ترومای سطح اول

چکیده مقدمه: فرسودگی شغلی می تواند برکیفیت زندگی شخصی، خانوادگی و حرفه ای فرد تاثیر گذاشته و به صورت یک مساله جدی مد نظر قرار گیرد. بخش های مختلف کاری یکی از عوامل تاثیر گذار بر فرسودگی شغلی پرستاران است. هدف: بررسی و مقایسه فرسودگی شغلی پرستاران شاغل در بخش های مختلف یک مرکز ترومای سطح اول. مواد و روش ها: این پژوهش مطالعه ای مقطعی در سال1391 جامعه مورد مطالعه 214 پرستار بخش های مختلف مرکز آموزشی درمانی پورسینای رشت بود. دو پرسشنامه اطلاعات دموگرافی و فرسودگی شغلی maslach، شامل سه بعد خستگی هیجانی(9گویه)، مسخ شخصیت(5 گویه) و کاهش احساس بی کفایتی شخصی( 8 گویه) بین پرستاران پخش شد و هر سه بعد، از دو جنبه دفعه و شدت اندازه گیری شد، داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار spss نسخه 18 و آزمون ناپارامتری کراسکال والیس با سطح معنی داری 05/0p= تجزیه تحلیل شد. نتایج: در بعد کاهش احساس کفایت شخصی بخش جراحی اعصاب بیشترین دفعه ها (14/36) و بیشترین شدت (76/35) و بخش دفتر پرستاری کمترین دفعه ها (91/44) و کمترین شدت (27/43) فرسودگی نسبت به سایر بخش ها را داشت. دفعه های خستگی هیجانی در تمام بخش ها در سطح متوسط و شدت آن در 7/77% در سطح کم بود. دفعه ها کاهش احساس کفایت شخصی با این که در 3 بخش(3/33%) در سطح متوسط و بقیه در سطح کم بود ولی شدت آن در 2/22% بخش ها در سطح زیاد و در 8/77% در سطح متوسط بود. در این بعد از لحاظ آماری دفعه ها و شدت فرسودگی در بخش های مختلف معنی دار نشان داد (05/0>p). دفعه ها مسخ شخصیت کم و بیش در 5/44% بخش ها در سطح متوسط و در 5/55% دیگر در سطح کم و شدت آن در 5/33% بخش ها در سطح متوسط و در 5/66% در سطح کم بود. نتیجه گیری: پرستاران در بعد کاهش احساس کفایت شخصی از نظر دفعه و شدت نسبت به ابعاد دیگر، فرسودگی بالایی دارند و مدیران می توانند با مداخله سودمند فرسودگی شغلی را کاهش داده و انگیزه شغلی را در پرستاران بالا برند.